Wolna Amerykanka

Patrząc na dzieci z New Jersey często współczuję im stylu życia, jaki narzucili im rodzice i presja społeczna. Wszystko ustawione z zegarkiem w ręku, mało spontaniczności, szkoła, potem zajęcia pozalekcyjne i koniecznie jakiś sport.

Mój syn do świętych (jeszcze) nie należy. Jest raczej enfant terrible naszej rodziny. Wszystkie swe niecne wyczyny i kawały robi oczywiście z wrodzonym sobie wdziękiem, że trudno mu ich nie wybaczyć. Jak sam twierdzi, chce tylko być śmieszny.

Następnego dnia po moim powrocie z Warszawy mój siedmioletni syn przyszedł mnie rano obudzić, przytulił się do mnie po czym z zachwytem stwierdził "pachniesz jak Polska".

To co najbardziej podoba mi się w Cape Cod to prostota i surowość.

Kocham życie. Szczególnie w momentach, gdy poraża mnie swą kruchością. Tak jak bezradność w obliczu choroby ukochanego Rodzica. Znów przypominam dziecko, które chce przyczepić się do Jej kolan i tam znajduje bezpieczeństwo.